نگرش پزشکان و پرستاران بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران نسبت به اهدای عضو در مرگ مغزی سال ۱۳۸۲

ضربه مغزی یکی از شایع ترین علل منجر به فوت در حوادث می باشد. سالانه بیش از 15000 مورد مرگ مغزی در اثر سوانح و تصادفات در کشور ما رخ می دهد که کم تر از 10% آن ها جزء اهداکنندگان عضو می باشند. تعداد پیوند اعضا در کشور ما به دلیل کمبود اعضای اهدایی قابل پیوند، بسیار پایین تر از اروپا و آمریکا بوده و هر سال هزاران نفر جان خود را از دست می دهند. با توجه به نقش مهم پزشکان و پرستاران بخش های ویژه در فرایند اهدای عضو، بررسی نگرش آن ها نسبت به اهدای عضو در موارد مرگ مغزی ضروری به نظر می رسد. این مطالعه مقطعی(cross-sectional) در بهار سال 1382 به منظور تعیین نگرش پزشکان و پرستاران بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران نسبت به اهدای عضو در مرگ مغزی صورت گرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه خود ساخته و روش نمونه گیری به شکل سرشماری استفاده گردید و به طور کلی 84 نفر(28 پزشک و 54 پرستار) مورد بررسی قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss و آزمون های مجذور کای و تی استفاده شد. در این بررسی حدود 95% پزشکان و پرستاران با پیوند اعضا از افراد مبتلا به مرگ مغزی موافق بودند اما تنها حدود 79% راضی به تکمیل و امضای کارت اهدای عضو گردیدند. نجات گیرنده عضو، توجه به بعد انسانی، بعد معنوی، تداوم حیات در دیگران و ایجاد نشاط در گیرندگان عضو به ترتیب مهم ترین دلایل موافقت افراد تکمیل کننده کارت اهدای عضو بود. در مقابل، مغایر بودن با مسایل شرعی، علاقه به اعضای بدن، مخالفت خانواده و ناامید کردن اطرافیان به ترتیب مهم ترین دلایل بیان شده از سوی مخالفان بوده است. با توجه به نقش مهم پزشکان و پرستاران بخش های ویژه در فرایند اهدای عضو برنامه ریزی آموزشی در جهت افزایش آگاهی و تقویت انگیزه و اعتماد به نفس در آن ها برای ایجاد ارتباط بهتر با نزدیکان بیماران مبتلا به مرگ مغزی توصیه می گردد.